De puppy was in de tuin aan het spelen.

Toen zag hij een vlindertje langs vliegen.

Hij rende er achter aan maar de vlinder vloog over het hek. De puppy bleef bedroefd zitten.

Toen dacht hij: “ Ik wil ook de weide wereld in.”

Hij nam een aanloop en sprong over het hek.

De puppy begon aan zijn reis. Hij liep en liep en werd steeds vermoeider.

Toen kwam hij bij een wei.

Er kwam een veulen naar hem toe.

Die vroeg:’’ Waar ga jij heen?’’

De puppy zei:”Ik ga de weide wereld in.”

“Leuk” zei het veulentje, “Mag ik mee?”

“Natuurlijk maar eerst even uitrusten” zei de puppy.

“Ik heb een idee” zei het veulentje.

“Je mag op mijn rug!”

“Oké” zei de puppy.

En zo gingen ze samen verder.

Toen kwamen ze bij een moeras.

Het veulentje zei:”Hou je goed vast, ik spring er over heen.

Het veulentje nam een aanloop en sprong.

Maar op het laatste moment viel de puppy.

Het veulentje trok hem er meteen uit.

De puppy vond het niet meer leuk en wou naar huis.

Maar het veulentje zei: Kom op we gaan verder.”

“Oké dan” zei de puppy.

Toen ze na een tijdje lopen bij een hek met prikkel draad kwamen Zei het veulentje “Dit keer lukt het me om er over heen te springen.

Maar de puppy ging toch maar onder het hek door.

Het veulentje sprong maar kwam vast te zitten en viel.

De puppy maakte het veulentje los en samen besloten ze om terug te gaan.

Toen ze terug bij de wei waren nam de puppy afscheid van het veulentje.

De puppy liep verder naar zijn huis.

Toen hij weer veilig in zijn eigen tuin was dacht hij:”Hier is tenminste geen gevaar.”

De moraal van dit verhaal:

Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens.